“Keri”, “Was anda”
“Werla na si ermat”, dagdag pa ng isa
Ito’y mga salitang maririnig natin sa masa
Mga salitang, hindi nakagisnan ng mga taong nauna
Wika nati’y sadyang mapagbago
Sumusunod ito sa paglago at pag-unlad ng mundo
Kaakibat sa paglinang ng karunungang pantao
Kaalaman sa Wikang Filipino’y, mahalagang totoo
Sa paglipas ng panaho’y patuloy na hinahasa
Wikang nakagisnan mula pagkabata hanggang sapagtanda
Sa gitna ng globalisasyon ito rin ay sandata—
Sa moderno mang panaho’y nagsisilbing kasangga
Sa makabagong henerasyon, nagdudulot ng pagbabago
Hindi mawari kung ito’y ikakasiya o ikakapanlumo
Wikang nakamulatan ay tila ba naging halo-halo
Katutubong wika’y napalitan na ba ng wikang conyo?
Makipagsabayan sa salitang kakaiba ay ‘di masama
“Kung ika’y mabagal, ika’y mapag-iiwanan”, ika nga nila
Ngunit sariling wika ay ‘wag limutin,
Bagkus ay paigtingin, pagyamanin, tangkiliki’t gamitin.
Yugto man ng wika sa mundo ay naging mahirap,
Sa kaibuturan ‘siyang humubog ng pag-asa’t pangarap.
Nagsisilbing ilaw sa pagtahak ng tuwid na landas
Lunsaran ng pagpupunyagi sa mundong mapangahas
Katulad ng pakikibaka ng ating mga bayani
Nang sa gayo’y kalayaan ay makamit at mapursigi
Gamitin natin ang katutubong wika at huwag hayaangmamatay
Tangkilikin at gawing sangga sa pakikihamok sa hamonng buhay
Katutubong wika, paunlarin, huwag kalimutan
Punyal ng karunungan, mapanghahawakan saanumang laban
Kung sa wikang Filipino nakamit ang kasarinlan
Ito rin ang makakatulong sa ating pagpupunyagi upangmaiahon ang bayan
Anumang pagdaanan ay malalagpasan
Nasa bansa ka man o dumayo sa lugar na dayuhan
Wikang kinagisnan ay isa-puso’t itanim sa isipan
Pangarap mo’y tunay na maisasakatuparan
Pagpupunyagi, kasama ang bayang kinalakhan
Punyal ng kahapon tangkilikin at huwag kalimutan
Wikang Filipino na ating namulatan
Patuloy na hinahasa ng panahon, mag-iba man ang henerasyon.