Bata, kabataan, bubot, salat, at wala pang kamuwangan
Iyan ang tingin sa isang bansang, tulad ng isang paslit animo’y sa mata ng ibang lahi’y walang pagkakakilanlan
Ang wikang siyang salamin ng mayamang kultura, nararapat ipakilala at tunay nga namang pahalagahan
Isang natatanging tatak, marka na siyang magpapakilala ng isang marangal na lahing pinagpala.
Mga Pilipinong ang wikang Filipino ang sinasalita
Dakila ang tinig, na may iisang tono, sambitla’y himig ng bayang nagkakaisa
Angkin ang wari’y isang armas na magagamit sa pakikipagdigma
Labanang hindi sa dahas kundi sa hamon ng talastasan tungo sa matatag na buhay na malaya.
Ang wikang Filipino ano pa nga ba’t laging ginagamit, patuloy na nahahasa
Kasing talim ng tabak, na sa bawat hamon ng seguridad maipangtatapat
Kahusayan na mabigyan ito ng maayos at sapat na kahulugan
Na ang tanging lunggati, makamtan matibay na bigkis ng pagkakaisa at pagkakaunawaan
Mulat ang ating mata, mainam ang may alam, ngunit ito ba ay nakasasapat?
Kung ang ingklusibong pagpapatupad ng katarungang panlipunan, pang-unawa natin ay salat?
Dito natin mapagtatanto, sadyang mahalaga ang pagsalok ng mga gintong kaalaman
Husay sa paggamit ng wikang ikinararangal, sapat na dunong mula sa balon ng pangwikang karunungan.
Mahusay ang magsalita ng Wikang Filipino, maging ng mga salitang katutubo
Ang karunungang ito, sapat na pananggalang sa tuwing may sigalot nang di pagkakaintindihan at pagtatalo
Sa pangkalahatang kapayapaan, libre ang magsalita ngunit mas biyaya ang makaunawa
Na ang Wikang Filipino’y isang dakilang kaloob, matibay na baluting sapat, na dapat nating ipagpasalamat!