I
Sa bawat titik ng haraya'y naliligid,
Wikang Filipino, mutya ng pagkakakilanlan,
Isang lawrel na ginagampanan sa bukid,
Tinig ng lahing kayumangging bayanihan.
II
Sa dagat ng dunong, ito’y lumalangoy,
Taglay ang alab, apoy sa bawat hibla,
Balagtas ng mga pangarap, ito’y umaalpas,
Kaluluwa ng bayan, sumasalipawpaw na ligaya.
III
Sa himig ng kundiman, liriko'y mahinhin,
Tulad ng hanging amihan, bumubulong ng lihim,
Sa bawat galaw ng pandanggo, puso’y naglalambing,
Wikang Filipino, bangka ng ating panimdim.
IV
Sa bawat alamat, tila bituin sa dilim,
Kasaysayang sinasalaysay, gintong aral ang hatid,
Wika'y sangguniang kinapupulutan ng tingin,
Hinuhubog ang isip, tanikalang di mapatid.
V
Ngunit sa gitna ng iyong liwanag, may aninong kumakaway,
Mga isyung pangkalikasan, banta sa buhay,
Plastik sa karagatan, tila lasong nagtatampisaw,
Sa bisig ng dagat, pag-asa’y nalulugmok, natutuyot ang galaw.
VI
Korapsyon sa pamahalaan, animo’y anay sa bahay,
Sumisira, lumalason sa adhikaing tunay,
Wikang Filipino, sa'yo kami kumakapit,
Tulad ng isang walis, sama-samang pumipiglas.
VII
Kahirapan sa kalsada, tulad ng uhaw sa disyerto,
Bawat hikbi, bawat daing, sa hangin ay humuhuni,
Wikang Filipino, sa puso’y sumasalamin,
Nagiging tanglaw sa bawat kadiliman, pag-asa sa dilim.
VIII
Kaya't itanghal, ipagbunyi, wagas na pagyamanin,
Wikang Filipino, yaman ng bawat lahi’t lipi,
Sa pusod ng iyong diwa, kami’y nakatanim,
Sa bawat pag-ibig, ikaw ang aming pag-awit, ang aming pagpupunyagi.