Sa harap ng pagbabago’t pagpalit kulay
Naroon ako sa gitna’t tuong nakatunghay
Sa pag-inog yaring Panahon at ng buhay
Naroon ako, umaasa at naghihintay.
Sa panimula, kinatha ang langit, lupa.
Sumunod ang dagat, mga hayop, mga halaman
Ngunit sa lahat ng nabuo sa santinakpan
Tao ang siyang sa mundo ay nangibabaw.
Sa gitna ng tumatakbong kasaysayan
Sa pagitan ng mga digmaa’t karahasan
Nariyan tayo na siyang mga nilalang
Ng Panginoong Diyos, dakila’t mahusay.
Magbago man ang panahon, naroon ang tao
Magbago man ang panahon, tayo’y nakatayo
Ngunit sa huli, ano ang lugar sa mundo
Ng payak na mga nilalang, nating tao?
...Bilang mga diyos at ng ating sarili?
...Bilang liwanag at pag-asa ng kapwa?
...Para dumaan lamang at tayo ay maparam?
...Para ganda ng buhay, sa iba’y ipakita?
Magbago man ang panahon, ating unawain
Ating buhay ay higit pa sa pansarili
Bagkus, ito ay para sa ating likhain
Isang ugnayan sa kapwa, mga mahal natin.
Tayo’y maninindigan, sumulong sa buhay
Sapagka’t panahon nati’y magbago man,
Kung ikaw at ako’y sadyang magkakapatiran,
Ang maliwanag na bukas, ating mababanaag.