Sa bawat hampas ng unos sa dibdib ng bayan,
may matatag na loob na di basta nasusugatan.
Ang KALASAG ay hindi lamang bakal o kahoy na panlaban
kundi pusong namamayani ay pag-ibig sa kapwa at sa bayan.
Tulad ng kwentong iba’t iba ang tauhan
Tulad ng Panitikang, ang anyo ay di pare-pareho ngunit may kaisahan;
May prosang tagos sa diwa at umuukit ng kasaysayan
May patulang bawat saknong tila tintang nag-uugnay sa kultura’t pagkakakilanlan.
Sa ating wika—bawat kataga’y alon ng damdaming nag-uugnay,
bawat salitang binibigkas ay tulay patungo sa pagdamay.
Ang wika’y kalasag ng pagkakakilanlan,
at sa bayanihan, ito’y nagiging sandatang panlaban.
Sama-sama tayong bumubuo ng isang kalasag—
di bakal, kundi relasyon sa kapwang may pag-ibig at paglingap
At sa lilim nito, sabay-sabay tayong lalaban,
hindi para sa sarili, kundi para sa iisang bayan.
Tayo, ikaw at ako ang syang magkakampi
Pinoy tayong may sariling wikang sukatan ng laya at pagsasarili
Wikang Filipinong tatak nati’t ika nga ay sarili
Nakahirong sadya iyan sa lahing Kayumanggi!