Ang aking ina, aking kakampi
Mula pagkabata, aking kasama
Sa lahat ng panahon, nasa aking tabi
Sa unang bahagi ng aking buhay, mukha niya ang aking nakikita
Sa bawat puyat at pagod, pagmamahal ang aking nadarama
Nang ako ay magkamalay, magkaisip
Sa aking pakiramadam, tila naiinis
Masyado namang nag-aalala sa akin ang aking mahal na ina
Sa bawat sandali nais niyang makita, mga gawi ko sa tuwina na
Dati aking kinagigiliwan na pangungulit, ngayon aking kinaiinisan
Mga munti bagay, ayaw ko nang pag-usapan, sadyang nakakabagot
Sa aking pakiramdam, ako’y nasasakal, sa labis na pagmamahal
Pumasok sa paaralan, natuto ng maraming mga bagay.
Ngunit ang pinakamahalagang aral, tila di ko pa rin batid
Pakiramdam ko lahat ay mali, wala na akong gawang mabuti
Hindi ko ininda mga paalala niya, basta ang akin ay akin
Ako na ang bahala, tuwina na sabi ko, kaya ko na
Pakiramdam ko lahat ay mali, wala na akong gawang mabuti
Hindi ko ininda mga paalala niya, basta ang akin ay akin
Ako na ang bahala, tuwina na sabi ko, kaya ko na
Sa bawat pagkakamali at pagkakadapa, palagi akong umiiyak
Sa aking pakiramdam, ako lang ang may sala
Ngunit sa kabila ng lahat, si nanay palaging nandyan
Di napagod magmahal, di napagod making, di napagod umunawa
Sa pagtagal ng panahon, ako ay nagkakaisip
Naalala mga paalala niya, ngayon akin ng sinasabi sa aking mga anak
Mga paalala na dati di ko pinapansin, ngayon ako na ang nagsasabi
Muli naalala ko mga ginawa ko dati, sana di ko yun ginawa
Pero di ko na mabawi, mga bagay na dati kong ginawa
Mga paalala na dati ay di ko pinapansin, ngayon ako naman
Akin tuloy naiisip, napakatibay ng aking ina
Sa kabila ng lahat ng aking pagkakamali, pagmamahal pa rin
Ang kanyang bitbit, di ko man pinansin, alam ko di mawawaglit
Mga paalala niya noon, siya ngayong aking bitbit
Sa mga anak kong giliw, akin ngayong isasalin
Dakilang pagmamahal ng isang ina, tunay na di magmamaliw.